شناسایی گیاهان دارویی و بررسی اتنوبوتانی آنها در شهرستان مهریز استان یزد

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

2 استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی- گروه زیست شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

3 استادیار، گروه زیست شناسی دانشگاه پیام نور. تهران. ایران

10.22091/ethc.2024.10934.1029

چکیده

هدف: استفاده از گیاهان دارویی، بخشی از فرهنگ مردمان بومی هر منطقه است که طی قرن­ها شکل
گرفته است و دانش بومی مربوط به این داروهای گیاهی الگوی مناسبی در کشف داروهای جدید است. متأسفانه به دلیل تغییر سبک زندگی ناشی از پیشرفت در تکنولوژی و به دنبال آن ایجاد شکاف­ بین نسلی، دانش­های بومی به سرعت در حال فراموش شدن هستند، ازاین‌رو تحقیق حاضر با هدف بررسی گونه­های دارویی و دانش بومی مربوط استفاده از آنها در منطقه مهریز استان یزد صورت پذیرفت.
مواد و روش‌ها: پس از تعیین مناطق مختلف رویشگاهی شهرستان، جمع­آوری گیاهان دارویی و اطلاعات افراد بومی در مورد خواص درمانی گیاهان انجام شد، علاوه بر شناسایی علمی گونه­های جمع‌آوری شده سایر اطلاعات گردآوری شده نیز مجدداً مرتب و بازنویسی شدند.
نتایج: بر اساس نتایج حاصل از ایـن پژوهش 92 گونه گیاه دارویی خودرو در این منطقه شناسایی شد که بیشترین گونه­ها متعلق به تیره کاسنی، نعناعیـان و شب­بو هستند، این گیاهان اغلب در درمان مشکلات گوارشی، تنفسی و دستگاه ادراری مورد استفاده می­باشند.
نتیجه‌گیری: امید است این نوع پژوهش­ها، منجر به حفظ دانش بومی و برنامه­ریزی در بهره­برداری پایدار از منابع گیاهی با ارزش در طبیعت شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


Identification of medicinal plants and their ethnobotanical investigation in Mehriz of Yazd province

Amir Abbas Minaeifar1* | Masoome Hasanbarani2 | Fatemeh Daneshmand3

1 Corresponding Author, Associate Professor, Department of Biology, Payame noor University. Tehran. Iran

E-mail: aaminaeifar@pnu.ac.ir

2 Assistant Professor, Department of biology, Faculty of basic science, Ale Taha institute of higher education-

Department of Biology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

E-mail: barani.plantbiology@aletaha.ac.ir

3 Assistant Professor, Department of Biology, Payame noor University. Tehran. Iran

E-mail: f.daneshmandr@pnu.ac.ir

Article Info

ABSTRACT

Article type

Research Article

 

Article history

Received: 27 June 2024

Revised: 22 July 2024

Accepted: 1 August 2024

Published: 22 August 2024

 

Keywords:

Ethnobotany

Medicinal Plants

Mehriz

 

 

 

Objective: The use of medicinal plants is a part of the culture of the indigenous people of each region, which has been formed over the centuries and indigenous knowledge related to these herbal medicines is a good model in discovering new medicines. Due to the change in lifestyle caused and the generation gap, the indigenous knowledge is fast being forgotten, the present research was conducted with the aim of investigating medicinal species and local knowledge related to their use in Mehriz region of Yazd province.

Methods: After determining the different habitat areas of the city, the collection of medicinal plants and the information of local people about the healing properties of plants was done.

Results: Based on the results of this research, 92 species of medicinal plants were identified, and the most species belong to Asteraceae, Brassicaceae, and Lamiaceae. Most of these plants are used in the treatment of digestive, respiratory, and urinary tract problems.

Conclusion: It is hoped that this type of research will lead to the preservation of indigenous knowledge and planning in the sustainable exploitation of valuable plant resources in nature.

Cite this article: Minaeifar, A.A., Hasanbarani, M., & Daneshmand, F. (2024). Identification of medicinal plants and their ethnobotanical investigation in Mehriz of Yazd province.  Research in Ethnobiology and Conservation, 1(4), 22-36. https//doi.org/10.22091/ethc.2024.10934.1029

 

             

©The Author(s).                                                                  Publisher: University of Qom

 DOI: https//doi.org/10.22091/ethc.2024.10934.1029

 

 

 

شناسایی گیاهان دارویی و بررسی اتنوبوتانی آنها در شهرستان مهریز استان یزد

 

امیرعباس مینایی فر1*| معصومه حسن بارانی2| فاطمه دانشمند3

1 نویسنده مسئول، دانشیار، گروه زیست شناسی دانشگاه پیام نور. تهران. ایران رایانامه: aaminaeifar@pnu.ac.ir

2 استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی- گروه زیست شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران رایانامه: barani.plantbiology@aletaha.ac.ir

3 استادیار، گروه زیست شناسی دانشگاه پیام نور. تهران. ایران رایانامه: f.daneshmandr@pnu.ac.ir

اطلاعات مقاله

 

چکیده

نوع مقاله

پژوهشی

 

 

 

 

 

 

 

هدف: استفاده از گیاهان دارویی، بخشی از فرهنگ مردمان بومی هر منطقه است که طی قرن­ها شکل
گرفته است و دانش بومی مربوط به این داروهای گیاهی الگوی مناسبی در کشف داروهای جدید است. متأسفانه به دلیل تغییر سبک زندگی ناشی از پیشرفت در تکنولوژی و به دنبال آن ایجاد شکاف­ بین نسلی، دانش­های بومی به سرعت در حال فراموش شدن هستند، ازاین‌رو تحقیق حاضر با هدف بررسی گونه­های دارویی و دانش بومی مربوط استفاده از آنها در منطقه مهریز استان یزد صورت پذیرفت.

مواد و روش‌ها: پس از تعیین مناطق مختلف رویشگاهی شهرستان، جمع­آوری گیاهان دارویی و اطلاعات افراد بومی در مورد خواص درمانی گیاهان انجام شد، علاوه بر شناسایی علمی گونه­های جمع‌آوری شده سایر اطلاعات گردآوری شده نیز مجدداً مرتب و بازنویسی شدند.

نتایج: بر اساس نتایج حاصل از ایـن پژوهش 92 گونه گیاه دارویی خودرو در این منطقه شناسایی شد که بیشترین گونه­ها متعلق به تیره کاسنی، نعناعیـان و شب­بو هستند، این گیاهان اغلب در درمان مشکلات گوارشی، تنفسی و دستگاه ادراری مورد استفاده می­باشند.

نتیجه‌گیری: امید است این نوع پژوهش­ها، منجر به حفظ دانش بومی و برنامه­ریزی در بهره­برداری پایدار از منابع گیاهی با ارزش در طبیعت شود.

تاریخچه

دریافت: 07/04/1403

بازنگری: 01/05/1403

پذیرش: 11/05/1403

انتشار: 01/06/1403

 

کلیدواژه‌ها

دانش بومی

گیاهان دارویی

مهریز

 

 

 

استناد: مینایی فر، امیرعباس، حسن بارانی، معصومه، و دانشمند، فاطمه (1403). شناسایی گیاهان دارویی و بررسی اتنوبوتانی آنها در شهرستان مهریز استان یزد. پژوهش‌های زیست قوم شناختی و حفاظت، 1(4)، 36-22.   https//doi.org/10.22091/ethc.2024.10934.1029

 

ناشر: دانشگاه قم                                                  © نویسندگان. 

       

 

مقدمه

گیاهان دارویـی در طـول تـاریخ بشر همیشه با انسان همراه بوده‌اند و آثار درمانی و موارد اسـتفاده آن بـر هیچ‌کس پوشـیده نیسـت. طبیعت سرشار از گونه­های گیاهی است که بسیاری از آنها از لحاظ ارزش دارویی هنوز شناخته نشده‌اند و کشف خواص درمانی با دانش نوین امروزی به سال­ها زمان نیاز دارد؛ چراکه در بسیاری از نقاط جهان گیاهان دارویی وجود دارند که به‌صورت محلی برای درمان برخی بیماری­ها از آنها استفاده می‌شود؛ ولی این خواص درمانی برای علوم جدید هنوز ناشناخته هستند
 (Martin, 1995). امروزه اهمیت مطالعه در مورد دانش بومی و محلی مناطق مختلف جهان و ثبت این دسته از اطلاعات بیش از پیش مشخص شده است، علاوه بر این انسان همواره در جستجوی منابع مختلف جهت رفع نیازهای خود است و از جمله مهم‌ترین منابع حیاتی، داروهای گیاهی هستند، ازاین‌رو افزایش جمعیت انسان همواره تهدیدی برای منابع طبیعی بوده و هست. امروزه مهم‌ترین چالش‌های زیستی حفاظت از تنوع زیستی است (Hawkes et al., 2000). برای حفظ تنوع گونه­ها و منابع طبیعی و همچنین بهره­برداری صحیح و پایدار از منابع موجود ابتدا باید درکی از موجودیت و پراکنش منابع طبیعی وجود داشته باشد، از جمله این منابع طبیعی گیاهان دارویی هر منطقه است. افزایش استفاده از گیاهان دارویی در سال‌های اخیر به اهمیت آن افزوده است؛ به همین دلیل شناخت گیاهان دارویی هر منطقه به معنی شناخت بهتر منابع طبیعی ارزشمند و تجدیدشونده آن منطقه است و زمینه توسعه و بهره‌برداری پایدار از این منابع ارزشمند طبیعی را فراهم می‌نماید (Emadi and Amiri, 2002).

دانشی که حاصل از انباشت تجارب تاریخی در جوامع بومی و محلی هر منطقه است، اصطلاحاً دانش بومی نام دارد. در طی قرون گذشته با استفاده از آن، اقوام گوناگون نیازهای خوراکی، پوشاکی، داوریی و ... خود را از محیطشان تأمین نموده­اند
 Emadi and Abbasi, 1998))، این دانش بخشی از سرمایه ملی هر کشور است و حاصل قرن­ها آزمون و خطا است. متأسفانه این نوع دانش در اکثر جوامع ماهیتی شفاهی دارد و به دلیل پیشرفت تکنولوژی و فاصله شدید بین نسل­ها به سرعت در معرض نابودی قرار گرفته است ((Minaeifar et al., 2021; Sadeghloo and Azizi, 2015، از زمینه­های کاربردی دانش اتنوبوتانی استفاده در حفاظت و توسعه پایدار جوامع محلی است و حیطه­کاری آن عمدتاً به دانش سنتی و درک فرهنگی تکیه دارد و می­توان برای حل مشکلات مردم محلی استفاده شود. اتنوبوتانی با استفاده از دانش محلی و بومی در تصمیمات مدیریتی نقش ایفا می‌کند؛ چراکه کاربرد گیاهان در زندگی جوامع بومی باعث شده تا اطلاعات قابل توجهی در مورد گونه­های مختلف گیاهی نظیر پراکنش، زیستگاه، زمان و شیوه برداشت، خواص و کاربرد، نحوه فراوری و ... گیاه داشته باشند (Tene et al., 2007). اهمیت دانش بومی در ایران نیز طی سال‌های اخیر بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و مطالعات مختلفی تاکنون در این حوزه منتشر شده است؛ که به عنوان مثال به موارد زیر می­توان اشاره نمود: ارزیابـی گیـاهان دارویی منطقه­ای از شهرستان نکـــا در استــان مازنــدران از لحاظ اتنـوبوتـانی (Gholipour et al., 2014)، بررسی دانش بومی گیاهان دارویی مورد استفاده در شهرستان فسا استان فارس (Ramazanian and Minaeifar, 2016)، مطالعة دانش بومی و مصارف سنتی گیاهان شهرستان سرایان در استان خراسان جنوبی (Yari et al., 2021). علاوه بر این نوع مطالعات، مطالعات دیگری در حوزه مدیریتی و حفاظت در دانش بومی نیز انجام گرفته است؛ مانند شناسایی مؤلفه­های دانش بومی و ارائه الگوی مدیریت دانش طب بومی در منطقه مکران  (Dehvari et al., 2019) و یا بررسی پرمصرف­ترین گیاهان دارویی خریداری شده از عطاری­های شهر سمنان به منظور شناسایی گیاهان نیازمند حفاظت (Amirahmadi and Ghamari, 2023). هرچند در سال­های گذشته مطالعات متعددی روی پوشش گیاهی استان یزد صورت گرفته است (Mozaffarian et al., 2000; Zareei et al., 2008; Gouchani, 2004; Baghestani et al., 2009)، اما در مورد منطقه مهریز علی­رغم برخورداری از تنوع پوشش گیاهی طبیعی مطالعات بسیار کمی انجام شده (Zarezadeh et al., 2007)، علاوه بر این در خصوص اتنوبوتانی این استان پژوهش قابل توجهی صورت نگرفته است (Minaeifar et al., 2021). در این مقاله سعی شده تا حد امکان دانش بومی گیاهان دارویی خودرو در شهرستان مهریز استان یزد مورد ارزیابی و مطالعه قرار گیرد. شهرستان مهریز با وسعت 14684کیلومتر مربع در جنوب استان یزد و در 30 کیلومتری شهر یزد قرار دارد، این شهرستان از سمت شمال به بخش مرکزی شهرستان یزد، از سمت شرق به بخش مرکزی شهرستان بافق و بخش مرکزی شهرستان شهربابک از استان کرمان، از سمت جنوب به شهرستان خاتم استان یزد و سیرجان استان کرمان و از سمت غرب به بخش نیر و شهرستان­های ابرکوه و تفت محدود می‌باشد. آب و هوای شهرستان معتدل و بیابانی است، ادامه ارتفاعات شیرکوه در بخش غربی این شهرستان موجب تشکیل سفره­های غنی آب زیرزمینی و تعدیل هوای آن نسبت به اکثر نقاط استان یزد شده است. این شهرستان دارای یک بخش­مرکزی و پنج دهستان به اسامی: ارنان، بهادران، تنگ چنار، میانکوه و خورمیز و 468 آبادی است. متوسط بارنـدگی سالانه در این شهرستـان 62 میلی­متـر و میانگیـن ارتفاع آن از سطـح دریا 1480 متـر می­باشد (Zarezadeh et al., 2007).

 

مواد و روش‌ها

این تحقیق در دو بخش پرسشگری محلی و جمع­آوری گیاهان انجام گرفته است. در ابتدا پس از شناسایی روستاها و راه­های ارتباطی و تهیه نقشه منطقه بر اساس نقشه­ها و اطلاعات موجود، مناطق مختلف رویشگاهی شهرستان تعیین شد
(Mozaffarian et al., 2000; Zarezadeh et al., 2007) و در فصل­های رویشی (از ابتدای اسفند ماه تا اوایل خردادماه، وابسته به ارتفاع و اقلیم مناطق مختلف) عملیات جمع­آوری گیاهان دارویی شروع می­شد و تا پایان فـصل رویـش ادامه پیدا می­کرد. در هر دوره جمع­آوری، اطلاعات مربوط به تاریخ و مکان جمع­آوری و سایر اطلاعات گیاهان ثبت شد. همزمان با جمع­آوری گیاهان از رویشگاه­های طبیعی، افراد مطلع هر منطقه نیز شناسایی شده و از طریق تکمیل پرسشنامه اطلاعات کاربردی گیاهان شامل؛ نام محلی، نوع کاربرد گیاه، اندام مورد استفاده و نحوه استفاده افراد بومی از آن گیاه ثبت شد. همچنین برای جلوگیری از حذف اطلاعات احتمالی محلی به دلیل عدم همکاری کافی در تکمیل پرسشنامه خصوصاً توسط افراد مسن و با سطح سواد پایین، مصاحبه گروهی نیز انجام گرفت. سپس از گیاهان دارویی جمع­آوری شده با استفاده از روش­های استاندارد علمی نمونه­های هرباریومی تهیه شد (Jones and Luch Singer, 2004). نمونه­های آماده شده در هرباریوم دانشگاه پیام نور یزد با استفاده از کلیدهای شناسایی و منابع معتبر گیاه­شناسی شناسایی و تعیین نام شدند (Davis, 1985; Assadi et al., 2013; Ghahraman, 1978; Komarov and Shishkin, 1974 ). اسامی فارسی گیاهان نیز استخراج و تعیین شد (Mozaffarian, 1998).


شکل 1. نقشه منطقه مورد مطالعه

 شکل 2. تیپ رویشگاهی منطقه

نتایج

بر اساس نتایج حاصل از ایـن پژوهش 94 گونه گیاه دارویی متعلق به 32 تیره که استفاده بومی داشته و خودرو بودند، جمـع­آوری و شناسایی شدند. از گونه­های شناسایی شده تیره­ کاسنی با 19 گونه (21/20 درصد)، تیره شب­بو با 8 گونه (51/8 درصد)، تیره نعناع با 7 گونه (44/7 درصد) و تیره نخود با 5 گونه (39/5 درصد) بیـشترین گونه­های گیاهی را در میـان گیاهـان دارویـی جمـع­آوری شده به خود اختصاص داده­اند (تصویر 1). بر اساس نتایج حاصل از اطلاعات گردآوری شده این گونه­ها به­طور عمده در درمان ناراحتی­های گوارشی، مشکلات تنفسی ناشی از عفونت­های ویروسی و باکتریایی و مشکلات دستگاه ادراری مورد استفاده قرار می­گیرند (جدول 1). رایج‌ترین شکل مصرف به­صورت دمنوش بود و بیشترین اندام مورد استفاده برگ­ها و کمترین بخش­های مورد استفاده پیازها و صمغ بودند (تصویر 2).

 

جدول 1. فهرست گیاهان دارویی خودروی شناسایی شده در مهریز

اندام­ها و موارد مصرف

رویشگاه

نام فارسی- نام محلی

نام علمی

خانواده

همه اندام­های گیاه: ضدسرفه، خلط آور، ضد سرماخورگی، ضد التهاب مجاری ادراری، ضد سنگ­ مثانه وکلیه

31049'99"N

54030'73"E

پرسیاوشان- پرسیوشوم

Adiantum capillus-veneris L.

Adiantaceae

همه اندام­های گیاه: خلط آور

31050'09"N

54030'80"E

سپرزدارو- سپرزه

Asplenium ruta- muraria L.

Aspleniaceae

ساقه و برگ: خوشبو کننده و طعم دهنده، ضد ترش کردن معده

3105244"N

54030'80"E

خوشاریزه- خوشاریزه

Echinophora platyloba D.C.

Apiaceae

اندام­های هوایی: درمان قند خون

3105244"N

54030'80"E

زول- زول

Eryngium Bungei Boiss.

بذر: تقویت کننده معده و ضد نفخ

31049'98"N

54030'72"E

گلپر- گلپر

Heracleum persicum Desf. ex Fischer.

بخش­های هوایی: خلط آور، باد شکن، تقویت گوارش، قاعده آور و ترمیم زخم

31053'91"N

54023'12"E

بومادران- بومادرون

Achilea wilhelmsii K.Koch.

Asteraceae

 

برگ‌ها و سرشاخه­ها: تب بر و ضدانگل

31053'17"N

54032'52"E

درمنه ایرانی- دِرَنه

Artemisia persica Boiss.

اندام­­های هوایی: ضد انگل

31055'68"N

54024'93"E

درمنه شرقی- دِرَنه کوهی

Artemisia scoparia Waldst & Kit.

سرشاخه‌های گلدار: کرم کش

31055'68"N

54024'93"E

درمنه – دِرَنه دشتی

Artemisia sieberi Besser.

بذر: روغن در درمان زخم­ها و خارش

31053'54"N

54044'83"E

گلرنگ وحشی-خارخرون

Carthamus oxyacantha M.Bieb.

گل‌ها: مقوی اعصاب و بذرها: ملین

31053'56"N

54043'80"E

گل گندم- گل گندم

Centaurea depressa M.Bieb.

ریشه و برگ: ضدالتهاب، ضد نفخ، ملین و مدر، درمان زردی

31057'55"N

54044'71"E

کاسنی - کاسنی

Cichorium intybus L.

لانه ساخته شده توسط گونه­ای سوسک از شیرابه این گیاه از روی ساقه ها را جدا کرده برای درمان علایم سرماخوردگی مصرف می­کنند

 

31052'09"N

54020'97"E

شکرتیغال انبوه- شکر تغال

Echinops aucheri Boiss.

31056'91"N

54044'69"E

شکرتیغال خاسی- شکر تغال

Echinop ilicifolius Bung.

31063'65"N

54023'86"E

شکر تیغال یزدی- شکر تغال

Echinops jesdiantus

Boiss. & Buhse.

برگ‌ها: درمان کورک، تاول و جوش

31056'60"N

54027'93"E

کرقیچ- کرقیچ

Hertia intermedia

(Boiss.) O. Kuntze

برگ‌ها: ملین، خواب آور، ضد سرفه، تب بر، مسکن

31053'60"N

54043'47"E

کاهوی خاردار- کاهو وحشی

Lactuca serriola L.

ریشه: درمان اسهال

31051'61"N

54031'41"E

کک کش- کک کش

Pulicaria dysenterica (L.) Gaertn.

اندام­های هوایی و ریشه: ضد سرفه

31053'10"N

54022'11"E

شیر تیغک- خارشیره

Sonchus maritimus L.

همه اندام­های گیاه: تب بر، مسکن، ملین، ضد یرقان

31053'23"N

54022'48"E

شیرتیغک- خارشیره

Sonchus oleraceus L.

اندام­های هوایی: تب بر، مسکن، قاعده آور، آسان کننده زایمان

31051'74"N

54031'29"E

مخلصه- بابونه

Tanacetum parthenium (L.) Schultz –Bip.

مخلصه- مخلصه

Tanacetum persicum (Boiss.) Mozaff.

بخش­های هوایی: اشتهاآور، ضد سنگ مثانه، ضد رماتیسم

31062'28"N

54021'30"E

قاصدک- خبرکشُک

Taraxacum microcephaloides Van.Soest.

میوه، برگ، ساقه و ریشه: مسکن، درمان زخم، دمل و عفونت ادراری

31057'54"N

54044'62"E

زردینه- چسبونُک

Xanthium strumarium L.

میوه: تقویت کبد و کلیه، مصفای خون و پوست ریشه و ساقه: درمان سو هاضمه، یبوست

31050'06"N

54031'57"E

زرشک زرافشان- زرشک کوهی

Berberis integerrima Bunge.

Berberidacea

همه اندام‌های گیاه: معرق، مدر، ضدسرفه، خلط آور

31053'18"N

54020'79"E

گاوزبان- گوزبون

Anchusa italica Retz.

Boraginaceae

ساقه و میوه: آرام بخش و خواب آور

31053'91"N

54022'97"E

چسبک- چسبونوک

Asperugo procumbens L.

بذر: ضد سرفه، خلط آور، بازکننده حنجره

31056'32"N

54019'11"E

قدومه - قدومه

Allyssum minus var. micrantha (C.A.Mey.) Dudley.

Brassicaceae

برگ­ها: مدر و ملین

31052'48"N

54021'92"E

ازمک- موچه

Cardaria Draba (L.) Desv.

بذر: متعادل کننده مزاج، ضد عطش، مدر، تب بر و ضد التهاب

31060'63"N

54024'52"E

خاکشیر- خاکشی

Descurainia Sophia

 (L.) Webb ex Prantle.

برگ: مقوی دستگاه گوارش و قوای جنسی

31053'98"N

54044'01"E

منداب- مندو

Eruca sativa Miller.

برگ و ساقه: تصفیه کننده خون

31053'14"N

54023'25"E

موچه- موچه

Lepidium latifolium L.

ریشه: قی آور، بمقدار کم اشتهاآور

31062'28"N

54021'30"E

ترب وحشی – ترب وحشی

Raphanus Raphanistrum L.

بذر: خلط آور و تب بر

31049'56"N

54023'60"E

خاکشیر- خاکشی

Sisymbrium irio L.

برگ: مدر، تب بر و ضد التهاب

31054'50"N

54421'59"E

خاکشیر- خاکشی

Sisymbrium Loeselii L.

ریشه و میوه: مدر، تقویت کننده کبد و طحال

31056'36"N

54027'94"E

کبر- کور

Capparis spinosa L.

Capparaceae

ریشه: شوینده و ضد عفونی کننده

31056'18"N

54022'20"E

چوبک- چووک

Acanthophyllum glandulosum Bunge.

Caryophyllaceae

چوبک زبر- چووک

Acanthophyllum squarrosum Boiss.

برگ، دانه و گل: ملین، ضد کرم، ضد بواسیر

31054'81"N

54043'60"E

سلمک- سلمه

Chenopodium album L.

Chenopodiaceae

اندام‌های هوایی: شوینده و مورد استفاده در صابون سازی سنتی

31055'51"N

54051'96"E

شور خاردار- شورخار

Salsola kali L.

اندام­های هوایی: مدر، شوینده و مورد مصرف در صابون­سازی سنتی

31058'66"N

54045'38"E

اشنان- اشنون

Seidlitzia rosmarinus

 (Ehrh). Bge.

ریشه: مسهل و مدر

31058'11"N

54043'77"E

پیچک- پیچوک

Convolvulus arvensis L.

Convolvulaceae

ریشه: ملین، صفرابر، خلط و قی آور، درمان نقرس و سیاه سرفه

31051'08"N

54031'12"E

فاشرا- کدووک

Bryonia aspera steven. ex Ledeb.

Cucurbitaceae

میوه و ریشه: مسهل، ضد نقرس، ضد ادم، یرقان، رماتیسم، ضد دیابت

31063'77"N

54034'60"E

حنظل- هنداونه ابوجهل

Citrullus colocynthis

 (L.) Schrad.

تمامی اندام‌های گیاه: مسهل

31058'34"N

54022'04"E

سس- سس

Cuscuta europaea L.

Cuscutaceae

غده‌های زیر زمینی: استفراغ، اسهال و قاعده آور، ضد کرم

31059'02"N

54026'33"E

آبیار سلام- اویارسلام

Cyperus rotundus L.

Cyperaceae

اندام‌های هوایی گیاه: تنگی نفس، تب بر و ضد سرفه

31006'81"N

54020'36"E

ارمک- ارمک

Ephedra intermedia Schr.

Ephedraceae

31052'28"N

54031'07"E

ارمک ریش بزی- ریش بز

Ephedra procera Fish & Mey

31036'58"N

54027'98"E

ارمک بیابانی – ارمک صحرا

Ephedra strobilacea Bge.

بذر، بخش‌های هوایی و شیرابه: مسهل، ضد کرم، درمان زگیل

31059'10"N

54023'81"E

فرفیون- فرفیون

Euphorbia helioscopia L.

Euphorbiaceae

دانه: مسهل و ضد عفونی کننده

31057'21"N

54044'79"E

کرچک- بیدانجیل

Ricinus communis L.

بخش­های هوایی و صمغ: ملین، مدر، ضد زردی نوزاد، ضد سنگ کلیه

31051'03"N

54044'16"E

خارشتر- ترنجبین

Alhagi persarum Boiss & Buhse.

Fabaceae

ریشه: ضد زخم و رفلاکس معده، مدر و خلط آور

31057'24"N

54044'43"E

شیرین بیان- متک

Glycyrrhiza glabra L.

برگ‌ها و دانه: ضد اسهال

31058'12"N

54043'82"E

یونجه زرد – یونجه زرد

Melilotus indicus (L.) All.

سرشاخه­های گلدار: ضد نفخ، ضدآسم، بواسیر و دردهای یائسگی

31053'21"N

54023'62"E

اکلیل الملک- اکلیل الملک

Melilotus officinalis

(L.) Pall.

گلها: مدر، خلط­آور، آرام‌‌بخش، ضد برونشیت، درمان زخم و سوختگی

31052'29"N

54021'17"E

شبدر سرخ- شبدر سرخ

Trifolium pratense L.

اندام­های هوایی و ریشه: اشتها آور، ضد کرم، صفرا بر، مقوی معده و کبد، تب بر

31055'31"N

54024'86"E

شاتره گل ریز- شاتره

Fumaria parviflora Lam.

Fumariaceae

31053'24"N

54022'43"E

شاتره ایرانی- شاتره

Fumaria vaillantii Loisel.

بخش‌های هوایی: اشتهاآور، تقویت کننده کبد و معده، خلط آور، تب بر، قاعده آور، بادشکن، ضد برونشیت، ضد سرفه و روماتیسم

31058'69"N

54026'46"E

فراسیون- فراسیون

Marrubium vulgare L.

Lamiaceae

بخش‌های هوایی: بادشکن، صفراآور، ضد سنگ‌های کلیه و مثانه، مقوی معده و ضد عفونی کننده

31055'11"N

54020'46"E

پودنه- پودونه

Mentha longifolia (L.) Hudson.

برگ و سرشاخه­های گلدار: قاعده آور، ضدعفونی کننده، آرام‌بخش، مقوی معده

31052'41"N

54023'56"E

مریم گلی- مریم گلی

Salvia sclarea L.

سرشاخه: ضد اسهال، بادشکن، ضد عفونی کننده

31049'55"N

54023'16"E

مرزه بختیاری- مرزه کوهی

Satureja bachtiarica Bunge.

سرشاخه­های گلدار: مقوی معده، ضدروماتیسم، نقرس، درمان زخم‌ها

31058'65"N

54022'36"E

مریم نخودی طناز- نعناع کوهی

Teucrium chamaedrys L.

برگ‌ها و سرشاخه‌های گلدار: ضد دیابت، کاهنده فشار خون، تب بر

31050'49"N

54030'51"E

مریم نخودی- کلپوره

Teucrium polium L.

بخش­های هوایی: ضد تب، بادشکن، خلط آور، مقوی قلب و معده

31052'04"N

54034'40"E

کاکوتی- کاکوتی

Ziziphora tenuior L.

پیاز: ضد کرم

 شیره تازه برگ: ضد عفونی کننده

31052'25"N

54032'25"E

پیاز کوهی- پیاز کوهی

Allium schoenoprasum L.

Liliaceae

پیاز: ضد نقرس

31052'65"N

54030'28"E

گل حسرت- سورنجون

Colchicum Persicum Baker.

میوه: باز کننده دمل

31053'52"N

54022'66"E

داروش- کشمش کولی

Viscum album L.

Loranthaceae

گلها: ضد سرفه و خلط آور، ضد حساسیت پوستی

31056'57"N

54043'21"E

ختمی- ختمی

Alcea fasciculiflora Zohary.

Malvaceae

گل‌ها و برگ: مقوی معده ، مدر و برطرف کننده خارش و اگزما

31056'71"N

54043'49"E

بستان گلی- خواصی

Hibiscus Trionum L.

گل و برگ: ملین، خلط آور، کاهنده التهابات سرماخوردگی در استعمال خارجی: درمان خارش و گزیدگی حشرات، صفرا بر

31056'67"N

54044'11"E

پنیرک خبازی- گل خواصی

Malva sylvestris L.

اندام‌های هوایی و بذر: کاهنده فشار خون، ضد سرفه

31037'94"N

54035'17"E

شقایق زرد- شقایق زرد

Glaucium oxylobum

Boiss & Buhse.

Papaveraceae

دانه و برگ: مسهل، مدر و درمان نیش حشرات و ورم لوزه‌ها

31056'61"N

54042'19"E

باهنگ سرنیزه­ای- بارهنگ

Plantago lanceolata L.

Plantaginaceae

دانه و برگ: ضد التهاب گوارش و یبوست، بندآورنده خون بواسیر

31057'59"N

54041'83"E

بارهنگ بزرگ- بارهنگ پهن

Plantago major L.

ریشه و بذر: ضد حبس بول، تقویت کبد، ضد سنگ مثانه

31050'28"N

54030'77"E

قیاق- مرغ

Agropyron repens

(L.) P. Beauv.

Poaceae

بذر: ضدالتهاب، مقوی گوارش و قلب

31053'23"N

54042'39"E

یولاف - جو دوسر

Avena sativa L.

همه اندام­های گیاه: درمان خون ریزی دماغ و ادرار، کاهنده قاعدگی و ترشحات زنانه، مدر، اشتهاآور،

31053'21"N

54044'32"E

مرغ- مور

Cynodon dactylon

(L.) Pers.

سرشاخه­: ضد اسهال

31057'81"N

54042'16"E

هفت بند- هفت بند

Polygonum aviculare L.

Polygonaceae

بخش­های هوایی: ملین، ضد ادم، بواسیر، اگزما، آبسه و زخم

31057'92"N

54041'70"E

ترشک- ترشوک

Rumex obtusifolius L.

برگ و ساقه: برطرف کننده التهاب، ضد انگل، ضد قاعدگی، ضد زردی، اشتها آور، مدر، ضد تاول و میخچه

31056'71"N

54043'55"E

خرفه- قُلفه

Portulaca oleracea L.

Portulacaceae

ریشه: ضدکرم، مقوی معده

31032'51"N

54022'69"E

ورث- ورث

Reseda lutea L.

Resedaceae

چوب و مغز دانه: ضد قولنج کبدی و کلیوی، معرق و ضد کمر درد

31050'11"N

54032'87"E

محلب- آلبالو وحشی

Cerasus mahaleb L.

Rosaceae

گلها: خلط آور، درمان کننده بواسیر

31050'88"N

54026'92"E

گل ماهور- خرگوشی

Verbascum songaricum schrenk ex fisch and C.A.May.

Scrophulariaceae

اندام­های هوایی: قابض و مدر

31050'01"N

54033'89"E

سیزاب - سیزاب

Veronica Anagallis-aquatica L.

برگ: ضد درد، خلط آور، ضد سرفه، ضد شوره سر

31055'40"N

54024'83"E

تاتوره- تاتوره

Datura innoxia Miller.

Solanaceae

برگ و دانه: مسکن، مخدر

31054'59"N

54045'25"E

تاتوره- تاتوره

Datura stramonium L.

برگ و گل: مخدر، ضد درد

31049'58"N

54022'29"E

بنگ دانه- بنگ

Hyoscyamus nutans Schonbeck-Temesy

برگها: ضد اسپاسم، ضد درد قاعدگی و پروستات

31053'01"N

54023'39"E

دیو خار- خار کوه

Lycium depressum Stocks.

اندام­های هوایی: ضد درد، ضد تب، مدر، مسهل

31056'69"N

54020'16"E

تاجریزی- انگور توره

Solanum nigrum L.

برگ­ و سرشاخه: مدر و مقوی

31058'51"N

54041'47"E

اسفند رومی- اسفندک

Fagonia bruguieri DC.

Zygophyllaceae

دانه: درمان آسم، یرقان، ضد کرم، ضد تشنج، ضد قاعدگی و قی آور

31055'91"N

54025'09"E

اسفند- اسپند

Peganum harmala L.

میوه: مدر، مسکن، ملین

31056'97"N

54044'48"E

خارخسک- خارخسوک

Tribulus terrestris L.

                       

* نام تیره­ها بر اساس رده بندی کرانکوئیست است.

 

 

 

شکل 3. تیره­های گیاهی براساس تعداد گونه­های دارویی خودرو جمع­آوری شده

 

 

شکل 4. بخش­هایی از گیاهان دارویی که بیشترین استفاده را داشته­اند

 

شکل 5. منتخبی از تصاویر گونه­های دارویی جمع آوری شده در منطقه

 

بحث

نسل بشر طی قرون متمادی با بهره­گیری از دانش بومی توانسته به گونه­ای موفق در تسخیر اقلیم­های مختلف تبدیل شود، دانش بومی بشر در زمینه­های مختلفی مانند گیاه­شناسی، جانورشناسی، پزشکی، بوم شناسی، کشاورزی، دامداری، صنایع دستی و... که همگی حاصل تلاش برای زندگی پایدار در محیط زیست است، جلوه­گر شده است (Frouzeh et al., 2014)، در بسیاری از نقاط جهان به ویژه نقاط دور افتاده ابعاد مختلف زندگی جوامع محلی زندگی خود را بر پایه منابع طبیعی، تجربیات و باورهای خود که همگی برآمده از تلاش برای معیشت پایدار است، استوار نموده­اند که در نهایت این دانش­ها به بخشی از سرمایه آن جامعه تبدیل می­شود (Mirdeilami et al., 2014; Mardaninejhad and Vazirpour, 2012). این سرمایه ارزشمند به دلیل رشد تکنولوژی و کاهش ارتباط بین نسل­ها به سرعت در حال نابودی ناشی از فراموشی و توقف انتقال سینه به سینه آن است. از این‌رو انجام مطالعات دانش بومی تا پیش از نابودی این دانش­ها بسیار حائز اهمیت است (Minaeifar et al., 2021). لذا تحقیق حاضر با این هدف صورت پذیرفت. در بین گیاهان جمع­آوری شده تیره کاسنیان (Asteraceae) بیشترین گونه را به­خود اختصاص داده است به­نحوی که بیش از یک پنجم گونه­های شناسایی شده متعلق به این تیره است. فراوانی گونه­های تیره کاسنیان می‌تواند به علت برخی از ویژگی­های ریخت شناسی، تشریحی و فیزیولوژی خاص این تیره، مانند تولید بذرهای فراوان و کوچک با قدرت انتشار بالا، وجود خار و متابولیت­های ثانویه بازدارنده چرای دام و همچنین سازش­پذیری بالای گونه­های این تیره با شرایط مناطق خشک و نیمه خشک کوهستانی باشد (Nouri et al., 2018). علاوه بر این فشار ناشی از بهره­برداری و چرای بیش از حد دام به­دلیل حضور روستاهای متعدد در این منطقه نیز می­تواند از دیگر دلایل فراوانی نسبی گیاهان تیره کاسنی در این منطقه باشد. تیره شب بو دومین تیره از نظر تعداد گونه در این منطقه بود. ویژگی خاص اکثر گونه­های این تیره مانند تولید بذرهای فراوان، طول دوره زندگی کوتاه به نحوی که در اندک زمان فصول بارندگی امکان رشد و تکمیل چرخه حیاتی خود را دارند می­تواند از جمله عوامل مؤثر در وفور گونه­های این تیره در این منطقه باشد، سومین تیره از نظر تعداد گونه در این منطقه تیره نعنائیان است. حضور گونه­های تیره Lamiaceae می­تواند به­دلیل تحمل نسبتاً بالای گونه­های این تیره در مقابل گرما و خشکی باشد و همچنین گیاهان تیره نعنائیان به­دلیل دارا بودن متابولیت­های ثانویه معطر کمتر مورد توجه دام­ها قرار می­گیرند (Dehshiri et al., 2016). تحقیقات صورت گرفته در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی دیگری که در کشور انجام شده نیز فراوانی بیشتر گونه­های متعلق به این تیره­ها را تأیید می­نماید؛ طی مطالعه‌ دانش بومی گیاهان دارویی منطقه سرایان استان خراسان جنوبی، 133 گونه دارویی با استفاده محلی را شناسایی شده و اشاره شده که بیشترین تعداد گونه متعلق به تیره کاسنی، نعناعیان و گندمیان بوده است (Yari et al, 2021). طی پژوهش صورت گرفته در منطقه تفت استان یزد که به بررسی فلور، شکل زیستی، پراکنش جغرافیایی و دانش بومی گیاهان دارویی این منطقه پرداخته­ شده، ضمن شناسایی 91 گونه گیاهی خودرو  مشخص شده که تیره­های کاسنـی، نعناعیـان، کرفسیـان و شب بوییـان بیشترین گونه را در این منطقه دارا هستند (Minaeifar et al. 2021). در مطالعه دانش بومی و گیاهان دارویی مراتع ارزوییه استان کرمان که انجام گرفته نیز بیان شده که از 70 گونه دارویی متعلق به 37 خانواده گیاهی شناسایی شده تیره نعناعیان با 10 گونه در صدر تیره­های گیاهی این منطقه قرار دارد (Amrollahi and Forouzeh, 2020). براساس نتایج این تحقیق بیشترین استفاده از گیاهان دارویی در دانش بومی مهریز برای درمان ناراحتی­های گوارشی، تنفسی و مسکن بوده است و همچنین برگ و اندام­های هوایی گیاهان دارویی به نسبت سایر اندام­های گیاهی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. این نتایج با نتایج تحقیقات متعددی در این زمینه همسو است؛ از جمله در تحقیق صورت گرفته تحت عنوان مطالعه دانش بومی جوامع محلی شمال استان فارس در سال 1401، بیان نموده شده که بیشترین کاربرد درمانی گونه‌های شناسایی شده مربوط به مشکلات گوارشی بوده و بیشترین بخش مورد استفاده از گونه­های شناسایی شده نیز برگ آنها اعلام شده است (Safaeian and Niknam, 2022)، تحقیق دیگری روی دانش بومی و مصارف گیاهان دارویی سیستان و بلوچستان نیز نشان می­دهد از بیست گونه دارویی پرکاربرد محلی بیشترین استفاده در درمان مشکلات گوارشی و تسکین درد و کوفتگی است (Didehvar et al., 2021)، در پژوهشی تحت عنوان گیاهان دارویی دارای کاربردهای درمانی در جوامع بومی مستقر در دامنه سبلان بیان شده است که بیشترین مصرف دارویی گیاهان این منطقه در درمان بیماری­های گوارشی، بیماری­های عفونی و کاهش التهاب و درد می­باشد (Sabzi nojedeh et al., 2021). در بررسی اتنوبوتانی گیاهان دارویی سجاسرود استان زنجان نیز ضمن معرفی 53 گونه دارویی، بیشترین کاربرد درمانی آنها در درمان مشکلات گوارشی گزارش شده است (Saadatpour et al., 2018)، در تحقیقی تحت عنوان شناسایی و بررسی اتنوبوتانی از گیاهان دارویی مراتع زبرخان شهرستان نیشابور ضمن معرفی هفتاد گونه دارویی از بیست و نه تیره گیاهی اذعان شده که بیشترین بخش مورد استفاده این گیاهان اندام­های هوایی بوده و بیشترین علت مصرف آنها درمان مشکلات گوارشی و سرماخوردگی می­باشد (Hosseini et al., 2019).

تحقیقات در زمینه جغرافیای گیاهان دارویی و دانش بومی مناطق مختلف یک منطقه برای ارزیابی و شناسایی گیاهان دارویی به عنوان ذخایر ملی ضروری می­باشد. در این مقاله به گیاهان دارویی کشت شده اشاره­ای نشده است تا صرفاً منابع دارویی بکر شهرستان که بدون دخالت و حمایت انسانی رشد می­نمایند مشخص گردد؛ تنوع گونه­های دارویی خودرو در شهرستان مهریز که در منطقه­ای بیابانی واقع شده است نشان می­دهد که چه پتانسیل عظیمی در مورد منابع دارویی گیاهی در کل کشور وجود دارد، خوشبختانه اخیراً به دلیل توجه به دانش بومی، مقالات منتشر شده متعددی در مورد دانش بومی و گیاهان دارویی مناطق مختلف کشور به چشم می­خورد، گیاهان بومی هر منطقه، ذخایر وراثتی آن منطقه محسوب می­شوند و به دلیل دارا بودن صفات مطلوبی چون مقاومت به آفات و بیماری­ها و سازگاری به شرایط محیطی به عنوان ذخیره­های دارویی و غذایی قابل اتکا به­حساب می­آیند. استفاده از ظرفیت­های بومی و خدادادی به صورت اصولی و حساب شده می­تواند زمینه ساز دستیابی به توسعه پایدار در همه زمینه­ها از جمله دارو و درمان باشد (Emadi and Amiri, 2002) که در این خصوص جمع­آوری اطلاعات مربوط به دانش بومی گیاهی و طب سنتی محلی اقوام مختلف ایران از اهمیت خاصی برخوردار است. این پژوهش و پژوهش­های دیگری از این دست، می‌توانند زمینه ساز ورود منابع دارویی سنتی به عرصه درمان باشند و همچنین می­توانند منجر به برنامه­ریزی صحیح زیست محیطی شوند تا با رعایت اصول برداشت از منابع طبیعی علاوه بر حفاظت از تنوع گونه­ های گیاهی زمینه بهره­ برداری پایدار از این منابع ارزشمند فراهم آید.

 

منابع
اسدی، مصطفی، معصومی، علی اصغر، مظفریان، ولی اله، و خاتم ساز، محبوبه (1367-1393). فلور ایران، جلد 1-77. انتشارات مؤسسه
تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور.
امراللهی، علی رضا، و فروزه، محمد رحیم (1399). شناسایی و معرفی برخی گیاهان دارویی در مراتع ارزوییه، کرمان، ایران. مجله علوم پزشکی دانشگاه قم، 14 (10)، 53-65.
امیر احمدی، عاطفه، و قمری، فهیمه (1402). بررسی پرمصرف‌ترین گیاهان دارویی خریداری‌شده از عطاری‌های شهر سمنان به منظور شناسایی گیاهان نیازمند حفاظت. پژوهش‌های زیست قوم شناختی و حفاظت، 1 (1)، 55-44.
باغستانی، ناصر (1388). گزارش نهایی پروژه تحقیقاتی، جمع آوری و شناسایی گیاهان استان یزد و تشکیل هرباریوم. مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع یزد. 130 .
حسینی، مروارید، فروزه، محمدرحیم، و بارانی، حسین (1398). شناسایی و بررسی اتنوبوتانی برخی گیاهان دارویی در استان خراسان رضوی. مجله گیاهان دارویی، 18 (70)، 212-231.
دهشیری، محمد مهدی، صفی‌خانی، کیوان، و مصطفوی، حسین (1395). رستنی آلپی بخشی از کوه الوند در استان همدان. علوم زیستی گیاهی، 8 (30)، 89-104.
دهواری، بهزاد، ریاحی نیا، نصرت، و محمودی توپکانلو، حسین (1398). شناسایی اقلام دانش بومی و ارائه الگوی مدیریت دانش طب بومی ناحیه مکران. تعامل اطلاعات انسانی، 6 (1)، 89-102.
رمضانی، مریم، و مینایی فر، امیرعباس (1395). اتنوبوتانی گیاهان دارویی در شهرستان فسا. مجله طب سنتی اسلام و ایران، 7 (2)، 221-231.
زارع زاده، عباس، میروکیلی، سیدمحمد، و میرحسینی، علی (1386). معرفی فلور، شکل بیولوژیکی و پراکندگی گیاهان جغرافیایی گیاهان دره دم گاهان مهریز (استان یزد). مجله پژوهش و سازندگی. 74، 129-137.
زارعی، غلامرضا، اسدی، مصطفی، و معصومی، علی اصغر (1387). معرفی فلور، شکل بیولوژیکی، رویشگاه و پراکندگی جغرافیایی گیاهان کویری ابرکوه در استان یزد. مجله پژوهش و سازندگی، 21 (4)، 28-38.
سبزی نوجده، محسن، امانی، مینا، یونسی حمزه خانلو، مهدی، بدری، لیلا، فتحی زاده، امید، و شیدای کرکج، اسماعیل (1400). گیاهان دارویی با کاربردهای درمانی در جوامع بومی واقع در کوهپایه‌های سبلان (مطالعه موردی: شهرستان مشگین شهر، استان اردبیل). مجله مرتع و آبخیزداری، 74 (3)، 529-542.
سعادت پور، مسلم، بارانی، حسین، عابدی سروستانی، احمد، و فروزه، محمدرحیم (1397).  بررسی قوم‌بوتانیکی گیاهان دارویی شهرستان سجاسرود (استان زنجان). مجله گیاهان دارویی، 8 (3)، 185-193.
صادقلو، طاهره، و عزیزی دمیرچیلو، عبداله (1394). بررسی تأثیر دانش بومی بر توسعه پایدار کشاورزی (مطالعه موردی، نوار گوگ در بیله سوار). مجله تحقیقات روستایی، 6 (2)، 389-410.
صفائیان، روجا، و نیکنام سیمکانی، الهه (1401). اتنوبوتانی گیاهان دارویی در میان جوامع محلی شهرستان های شمالی استان فارس. مجله اکوسیستم های طبیعی ایران، 2، 88-109.
عمادی، محمد حسین، و امیری اردکانی، محمد (1381). تلفیق دانش بومی و دانش رسمی یک ضرورت در ایجاد توسعه پایدار کشاورزی است. اقتصاد و توسعه کشاورزی، 10 (37)، 11-36.
عمادی، محمد حسین، و عباسی، اسفندیار (1377). دانش بومی در توسعه پایدار روستاها: چشم انداز بلندمدت در یک منطقه جدید. روستا و توسعه، 2 (1)، 17-54.
فروزه، محمد رحیم، حشمتی، غلامعلی، و بارانی، حسین (1395). بررسی دانش تهیه غذا با استفاده از گیاهان خوراکی. مجله دانش بومی ایران، 4 (9)، 109-29.
قلی پور، عباس، قربانی نوهوجی، مجید، رسولی، نسیم، و حبیبی، میثم (1393). بررسی اتنوبوتانیکی گیاهان دارویی دهستان زرم رود نکا (استان مازندران). مجله گیاهان دارویی، 13 (52)، 101-121.
مردانی نژاد، شاهین، و وزیرپور، منصوره (1391). بررسی اتنوبوتانی 135 گیاه دارویی توسط مردم مبارکه استان اصفهان. مجله گیاهان دارویی، 2، 111-29.
مظفریان، ولی اله (1377). فرهنگ نام گیاهان ایران. انتشارات فرهنگ معاصر. تهران. 750 صفحه.
مظفریان، ولی اله، میروکیلی، سیدمحمد، و برزگری، غلامرضا (1379). فلور استان یزد. چاپ اول، مؤسسه انتشارات یزد، 636 صفحه.
میردیلمی، زهره، حشمتی، غلامعلی، و بارانی، حسین (1394). مطالعه اتنوبوتانی و اتنواکولوژی گونه های گیاهی دارویی (مطالعه موردی: مراتع کیچیک در شمال شرق استان گلستان). مجله دانش بومی، 1، 125-150.
مینایی فر، امیرعباس، دهقانپور فراشاه، سعیده، و میرزاده واقفی، سعیده سادات (1399). مطالعات فلورستیک، اشکال زیستی، کوروتیپ و اتوبوتانی گیاهان دارویی در شهرستان تفت. مجله زیست شناسی کاربردی، 33 (4)، 131-148.
نوری، سعید، سپهری، علی، بارانی، حسین، و فدایی، فرزانه (1397). بررسی فلور، فرم بیولوژیکی و عناصر رویشی گیاهان در منطقه گذار ایران و مناطق پوشش گیاهی تورانی و کویری- بومی استان سیستان و بلوچستان. مجله تحقیقات گیاهی، 31 (2)، 373-381.
یاری، رضا، دارابی محبی، محمد علی، فتحی، تکتم، و میرمیران، سیده محبوبه (1400). بررسی دانش بومی و مصارف سنتی برخی گیاهان دارویی در شهرستان سرایان استان خراسان جنوبی. مجله فناوری گیاهان دارویی و معطر ایران، 4 (1)، 136-114.
 
References
Amirahmadi, A., & Ghamari, F. (2023). Evaluation of the most commonly used medicinal
plants purchased from the traditional markets of Semnan city, in order to identify plants that need protection. Ethnobiology and Conservation, 1(1), 44-55. (in Persian)
Amrollahi, A. R., & Forouzeh, M. R. (2020). Identification and Introduction of Some Medicinal Plants in Orzuiyeh Rangelands, Kerman, Iran. Qom University Mededical Science Journal, 14(10), 53-65. (in Persian)
Assadi, M., Maassoumi, A. A., Khatamsaz, M., & Mozaffarian, V. (1990 – 2013). Flora of Iran. Research Institute of Forests and Rangeland Press. Tehran. Vol 1 – 77. P. 5730. (in Persian)
Baghestani, N. (2009). Final report of research project, collection and identification Plants of Yazd province and formation a Herbarium. Agricultural and Resourse research center of Yazd. 130 p. (in Persian)
Davis, P. H. (1965 – 1985). Flora of Turkey. Edinburgh University Press, Edinburgh. Vol. 1-11. P. 7789.
Dehshiri, M., Safikhani, K., & Mostafavi, H. (2016). Part of Alvand Mountain in Hamadan province. Iranian Plant Biology, 8(30), 89-104. (in Persian)
Dehvari, B., Riyahinia, N., & Mahmodi Topkanloo, H. (2019). Identification of indigenous knowledge items and presenting the knowledge management model of indigenous medicine in Makran district. Human Information Interaction, 6(1), 89-102. (in Persian)
Didehvar, M., Ebadi, M., Hasanbarani, M., & Rahimi, R. (2021). Study of indigenous knowledge and traditional uses of some medicinal plants in Baluchestan region of Iran. Journal of Islamic and Iranian Teraditional Medicin, 12(3), 233-246. (in Persian)
Emadi, M. H., & Abbasi, A. (1998). Indigenous knowledge in the sustainable development of villages: a longterm perspective in a new area. Village and Development, 2(1), 17-54. (in Persian)
Emadi, M. H., & Amiri Ardakani, M. (2002). The combination of indigenous knowledge and formal knowledgeis a necessity in establishing sustainable agricultural development. Agricultural Economics and Development, 10(37), 11-36. (in Persian)
Frouzeh, M. R., Heshmati, Gh., & Barani, H. (2014). Investigation on the knowledge of food preparation using edible plants. Iranian Journal of Indigenous Knowledge, 4(9), 109-29. (in Persian)
Ghahraman, A. (1978). Flore de l'Iran. Société nationale pour la conservation des resources naturelles de l'environnement humainavec la collaboration de l'Universite de Tehran. Vol. 1 - 26. p. 3250. (in Persian)
Gholipour, A., Ghorbani Nohooji, M., Rasuli, N., & Habibi, M. (2014). An ethnobotanical study on the medicinal plants of Zarm-rood Rural District of Neka (Mazandaran Province). Journal of Medicinal Plants, 13(52), 101-121. (in Persian)
Gouchani, R. (2004). Study of flora and plant communities in Khezrabad region in Yazd province. Payamenoor University. Department of Biology. Payame noor University. Tehran. Iran. p.117.
Hawkes, J. G., Maxted, N., & Loyd, B. V. (2000). The ex situ Conservation of Plant Genetic Resources. Dordrecht. 250 pp .Kluwer.
Hosseini, M., Forouzeh, M., & Barani, H. (2019). Identification and investigation of ethnobotany of some medicinal plants in Razavi Khorasan Province. Journal of Medicinal Plants, 18(70), 212-231. (in Persian)
Jones, S. B., & Luch Singer, A. E. (2004). Plant systematic -principles and methods of classification- translated by Rahiminejad, M. R. Center Of Academic Publication. Tehran, Iran, 343 p.
Komarov, V. L., & Shishkin, B. K. (1963–1974). Flora of the U.S.S.R, (Translated, by Landau, N., Lavoott, R., Blake, Z., & Behrman, L.). Keter and IPST Press, Jerusalem. Vol. 1-32. 19500 p.
Mardaninejhad, S. H., & Vazirpour, M. (2012). Study of ethnobotany of 135 medicinal plants by people of Mobarakeh in the Isfahan province. Journal of Medicinal Herbs, 2, 111-29. (in Persian)
Martin, G. J. (1995). Ethnobotany: A Method Manual. Chapman and Hall 268 p. London.
Minaeifar, A. A., Dehghanpour Farashah, S., & Mirzadeh Vaghefi, S. S. (2021). Floristic, life forms, chorotype and ethobotanical studies of medicinal plants in the Taft County. Applied Biology, 33(4), 131-148. (in Persian)
Mirdeilami, Z., Heshmati, Gh., & Barani, H. (2014). Study of ethnobotany and ethnoecology of medicinal plant species (Case Study: Kichik rangelands in North East Golestan province). Journal of Indigenous Knowledge, 1,125-150. (in Persian)
Mozaffarian, V. A. (1998). Dictionary of Iranian Plant names. Farhang Moaser Publishing. Tehran. 750 p. (in Persian)
Mozaffarian, W., Mirokili, S. M., & Barzegari, Gh. (2000). Flora of Yazd Province. First Edition, Yazd Publishing Institute, 636 p. (in Persian)
Nouri, S., Sepehri, A., Barani, H., & Fadai, F. (2018). Investigation of flora, biological form and vegetative elements of plants in the transition region of Iran's and Turanian and desert-Indigenous vegetation areas in Sistan and Baluchestan province. Journal of Plant Research, 31(2), 373-381. (in Persian).
Ramezani, M., & Minaifar, A. A. (2016). Ethnobotany of medicinal plants in Fasa city. Journal of Traditional Medicine of Islam and Iran, 7(2), 221-231. (in Persian)
Saadatpour, M., Barani, H., Abedi, A., &  Forouzeh, M. R. (2018).  Ethnobotanical study of medicinal plants in Sejasroud (Zanjan province). Journal of Medicinal Herbs, 8(3), 185-193. (in Persian)
Sabzi nojedeh, M., Amani, M., Younessi Hamzekhanlu, M., Badri, L., Fathizade, O., & Sheidai Karkaj, E. (2021). Medicinal plants with therapeutic uses in indigenous communities located in the ‎foothills of Sabalan (Case study: Meshginshahr city, Ardabil province)‎. Journal of Range and Watershed Managment, 74(3), 529-542. (in Persian)
Sadeghloo, T., &  Azizi Demirchilo, A. (2015). Assessment of the effect ofindigenous knowledge on sustainable agricultural development (Case Study, Gogh Tape in Bile Savar). Journal of Rural Research, 6(2), 389-410. (in Persian)
Safaeian, R., &  Niknam Simkani, E. (2022). Ethnobotany of medicinal plants among the northern counties local communities of Fars province. Natural Ecosystems of Iran, 2, 88-109. (in Persian)
Tene, V., Malagon, O., Finzi, P. V., Vidari, G., Armijos, C., &  Zaragoza, T. (2007). An ethnobotanical survey of medicinal plants used in Loja and ZamoraChinchipe, Ecuador. Journal of Ethnopharmacology, 111, 63-81.
Yari, R., Darabi, M. A., Fathi, T., & Mirmiran, M. (2021). Study of indigenous knowledge and traditional uses of some medicinalplants in Sarayan township of South Khorasan province. Technology of Medicinal and Aromatic Plants of Iran, 4(1), 136-114. (in Persian)
Zareei, G. R., Assadi, M., &  Masomi, A. A. (2008). Introduction of flora, biological form, habitat and geographical distribution of Abarkooh desert plants in Yazd province. Journal of Research and Construction, 21(4), 28-38. (in Persian)
Zarezadeh, A., Mirvakili. S. M., &  Mirhosseini, A. (2007). Introduction of flora, biological form and distribution geographical plants of Dam gahan mehriz valley plants (Yazd province). Journal of Research and Construction. 74,129-137. (in Persian)