هدف: گیاهشناسی قومی حوزهای بینارشتهای است که بهمنظور مستندسازی دانش بومی مردم در مورد گیاهان مناطق مختلف به کار گرفته میشود. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی میزان دانستنیهای دانشآموزان از گیاهان دارویی در منطقۀ لیلاخ کردستان است. مواد و روشها: این تحقیق با تهیۀ پرسشنامه و مراجعه به مدارس متوسطه دوم منطقه لیلاخ و نیز همراه با مصاحبۀ شخصی از افراد متخصص و مطلع در زمینۀ گیاهان دارویی، صورت گرفته است. دادههای پژوهش به صورت هدفمند برگرفته از 70 گیاه دارویی بومی منطقۀ لیلاخ کردستان است که با استفاده از منابع معتبر شناسایی و با روش توصیفی-تحلیلی و با بهرهگیری از چهارچوب گیاهشناسی قومی انجام شده است. نتایج: یافتههای پژوهش نشان میدهد دانش و میزان آگاهی دانشآموزان در منطقۀ لیلاخ از گیاهان دارویی در سطح پایینی قرار دارد و نگرش دانشآموزان نسبت به انقراض گونههای گیاهی چنین بود که بیشتر آنها نسبت به نابودی و انقراض گیاهان دارویی در منطقه بیتفاوت بودند؛ اما میزان علاقهمندی دانشآموزان به گیاهان دارویی از درصد بالایی برخوردار بود. نتیجهگیری: در نتیجه تفاوت معنادار درصد مذکور حاکی از آن است که نهاد آموزشوپرورش باتوجه به اینکه هر ساله دانشآموزان را برای ارائه مقالات علمی-پژوهشی در جشنواره گیاهان دارویی خوارزمی تشویق میکند؛ اما هنوز نتوانسته است تمام ظرفیت خود را برای آموزش و ترویج اهمیت گیاهان دارویی در میان دانشآموزان به کار بگیرد.
محمدی, عادل, & باقری, ژینا. (1404). مطالعۀ گیاهشناسی قومی با تمرکز بر آگاهی دانشآموزان از گیاهان دارویی در منطقه لیلاخ کردستان. زیست قوم شناسی و حفاظت تنوع زیستی, 2(3), 1-14. doi: 10.22091/ethc.2025.12812.1056
MLA
عادل محمدی; ژینا باقری. "مطالعۀ گیاهشناسی قومی با تمرکز بر آگاهی دانشآموزان از گیاهان دارویی در منطقه لیلاخ کردستان". زیست قوم شناسی و حفاظت تنوع زیستی, 2, 3, 1404, 1-14. doi: 10.22091/ethc.2025.12812.1056
HARVARD
محمدی, عادل, باقری, ژینا. (1404). 'مطالعۀ گیاهشناسی قومی با تمرکز بر آگاهی دانشآموزان از گیاهان دارویی در منطقه لیلاخ کردستان', زیست قوم شناسی و حفاظت تنوع زیستی, 2(3), pp. 1-14. doi: 10.22091/ethc.2025.12812.1056
VANCOUVER
محمدی, عادل, باقری, ژینا. مطالعۀ گیاهشناسی قومی با تمرکز بر آگاهی دانشآموزان از گیاهان دارویی در منطقه لیلاخ کردستان. زیست قوم شناسی و حفاظت تنوع زیستی, 1404; 2(3): 1-14. doi: 10.22091/ethc.2025.12812.1056